Νεοσύλλεκτοι....
Υψώσατε την δεξιάααααααααααααααααααααααααααααααπ....
Ορκίζομαι....
Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα.
Υπακοή εις το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου.
Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των.
Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας.
Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους.
Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης.
Λεει ο ποιητής....
Τα παιδιά ορκίστηκαν... καμάρι οι μανάδες... το παιδί μου μπήκε φαντάρος... να υπηρετήσει την μητέρα πατρίδα.... Την μεγάλη μάνα όλων... Που λένε και οι εχθροφαντασιόπληκτοι στρατιωτικοί που προφανώς έχουν μπει στην διαδικασία να χάνουν κάθε όριο ανθρώπινης αξιοπρέπειας ντομπροσύνης αλλά και ολωσδιόλου απώλεια της πραγματικότητας....
Αφού λοιπόν οι ...νεοσύλλεκτοι ορκίστηκαν φόρεσαν με περισσό ...καμάρι το μαυρο δροσερό μπερεδάκι τους, ΤΟ ΜΑΥΡΟ....που ουδεις προφανώς γνωρίζει τον λόγο για τον οποίον κάθε στρατιωτικός ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ να φορά σκέπη... και κυρίως ούτε αυτοί που υποχρεώνουν τους κατωτέρους να φορούν... αφού ακολούθησαν το στρατιωτικό πρωτόκολλο που εν τύποις αποδίδει τιμές στο ευαγγέλιο... στην σημαία και στην οικογένεια... κατα τα παλαιώθεν πρότυπα... ΠΑΤΡΙΣ,ΘΡΗΣΚΕΙΑ,ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ...
όμως το ευαγγέλιο, περιβάλλεται από άγημα ασκεπές.... με το τακούνι να βαράει τοπατωμα... η σημαία με ένοπλο τμήμα να βροντά την αρβύλα στο μπετόν... και η οικογένεια να περιμένει απέξω από το μινι στρατόπεδο... του ΚΕΤΘ για μιαμιση ώρα καθώς η οργάνωση του στρατού ήταν για μία ακομα φορά τοσο μεγαλοπρεπής που ουδείς ελεγχος έγινε ώστε να δικαιολογείται η μιαμισάωρη καθυστερηση για να μπει κανείς στο στρατόπεδο. επαναλαμβάνω. μπήκαμε στο στρατόπεδο λες και δεν έτρεχε τίποτα. περαν τουτου αφού δεν έγινε έλεγχος γιατι αφηνεις μανάδες γιαγιάδες παιδιά μεσήλικες γονείς να περιμένουν να μπούν από μια τρύπα ουσιαστικά μέσα... και η πυλη να ειναι κλειστή? γιατί για να φανεί η μαγική οργάνωση με τα 10 λεωφορεία όταν ο κόσμος που παρακολουθησε την ορκομωσια ξεπέρασε τους 8000.... Αυτή η φοβερή οργάνωση για μία ακόμα φορά μάγευσε τους παρευρισκομένους που πραγματικά σταθήκαμε υπερήφανοι όταν οι νεοσύλλεκτοι των πεζοναυτών γκρεμίζονταν ο ενασ μετά τον άλλον στο πατωμα...
Αρε μάνα υπερηφάνεια... πασχίζεις να μεγαλώσεις τον γιο σου... τον μεγαλώνεις΄.... και τον ζητά ο στρατός για να ...γίνει άντρας... και να μάθει να πολεμάει... και όταν ορκίζεται στρατιώτης.... πέφτει και σπαει το χέρι του... η το σαγόνι του (όπως στο ΚΕΥΠ τον αυγουστο του 2009 όπου ο στρατιώτης της πρώτης γραμμής έπεσε σαν κύλινδρος.... στο πάτωμα στην ημιανάπαυση....)
Πόσο υπερήφανη στέκεσαι ΜΑΝΑ όταν μετά την ανάγνωση της ημερήσιας διαταγής από τον Ταξίαρχο... της τάξης του 10λέπτου... ακολουθεί.................ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΜΩΜΕΝΟ προσωπο... ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΣΤΡΑΤΟΥ.... (κράτησε 8λεπτά γιατι διακόπηκε "η κάθε μάνα περήφανη στέκει πριν 20 χρονια και αγκαλιάζει τον γιό της 4,5 κιλα και στα 20 τον καμαρώνει λεβέντη.... ΣΤρατιώτη ετοιμο να υπερασπιστεί την πατρίδα... έτσι όπως λεβέντικα στέκονται οι στρατιώτες.... []. Σας υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ότι καλύτερο για τα παιδιά σας και θα τα προσέχουμε όσο περισσότερο γίνεται..."
Πόσο τυχαία ηταν η πτώση στο πάτωμα των πεζοναυτών? και μάλιστα την ώρα που ο Αρχηγός αναφέρεται στην μανα????? Και την περισσήγ προσοχή του όμως εγώ δεν την είδα ιδιαίτερα για τα παιδιά .... που εκείνη την ώρα πέφταν... και κανείς δεν κινήθηκε στα παιδιά... στρατός... ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ.... ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ.. ΠΙΣΤΗ ΑΦΟΣΊΩΣΗ, και άλλα τετοια... μεγαλόσχημονοειδή λόγια που για μια ακόμα φορά με κάνουν να λέω ότι στο στρατό οι λέξεις χάνουν πλήρως την σημασία τους... και θα προσπαθησω να αφιερώσω κομμάτι του blog στις λέξεις που χάνουν την σημασία τους στον στρατό... (ταξη, καθαριότητα, πειθαρχία, εκπαίδευση, θάρρος, υπηρεσία και άλλα τετοια ωραία πράγματα οργάνωση....) και βέβαια θα έχει για το στρατό μεγάαααααααααααααααλο αφιέρωμα στισ ρεμούλες, στα κενά και στις απάτες αυτού....
Μπράβο στον πατέρα κοντά στους επισήμους που για μία ακόμα φορά, κράζουν τον τιμώμενο επισκέπτη... να τελειώνει γιατι προφανώς αφοσιώνεται τόσο πολύ στις υποσχέσεις του που προφανώς δεν αφοσιώνεται στην πραγματικότητα των ενόπλων δυνάμεων... Μπροστά στα μάτια του πεφταν οι πεζοναυτες... ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΡΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΕΦΤΟΥΝ... ΜΗΝ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ... συμπληρωμένα και από μερικές λέξεις στα λιμανίσιαα γαλλικά...
Τουλάχιστον είχε το θάρρος να αναφωνήσει... στον πατέρα ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΚΥΡΙΕ ΤΕΛΕΙΩΝΩ.... και ευτυχως τελείωσε... και ευτυχώς τον ακούσαμε και από τα μικρόφωνα...
ΝΤΡΟΠΗ παιδια.... ΝΤΡΟΠΗ....
Μανα υπερήφανη ΜΑΝΑ... Ορκίζομαι... Ποιος ασχολήθηκε με τον στρατιώτη? Ποιος πληρώνει τα σπασμένα...??? Ενα μεγάλο αποκριάτικο πάρτυ... τελείωσε... πάμε για το επόμενο...
1 σχόλιο:
συγχαρητηρια ειλικρινα και ολοψυχα για την τοποθετηση σας!!! ημουν εκει και ειδα με τα ματια μου το αισχος του.. ελληνικου στρατου, να πεφτουν τα παληκαρια το ενα μετα το αλλο απο την πολυ προσοχη που τους επεδειξαν οι ανωτεροι τους.. καθως επισης και την αναισθησια του "τιμωμενου προσωπου" !!
Δημοσίευση σχολίου